Папата Франциск, роден во 1936 како Хорхе Марио Бергоголио е најпрогресивниот папа досега. Тој е страствен навивач на фудбалскиот клуб Сен Лоренцо од Аргентина и фан на Танго, вели дека порано многу сакал да танцува.
Како млад имал девојка. „Таа беше една од групата пријатели со кои одевме на игранки. Но, потоа ја открив религијата“.
Во јавните говори, папата Франциск често зборува за социјалната правда, улогата на жените во општеството и сиромаштијата. Многу често во своите говори, папата Франциск зборува за корупцијата и за штетните дејства кои таа ги има на општеството.
Папата Франциск ја објаснува корупцијата како „Илузија на брзи и лесни добивки – рак кој го уништува општеството“.
„Постојаното искушение и ракот кој го шири корупцијата се едни од најразвиените болести со кои се соочуваат општествата. Таа предизвикува и етичка и економска штета, а со својата илузија на брзи и лесни пари, во реалноста ги осиромашува сите, ја брише довербата, транспарентноста и интегритетот на целиот систем. Корупцијата го обесхрабрува индивидуалното достоинство и ги крши сите добри и убави идеали. Јавните средства, мора да се чуваат за доброто на сите, особено на сиромашните.“, рекол папата Франциск пред публика од судии, ревизори и административни работници на 18 март во Италија.
Тој вели дека клучот за борба против корупцијата е да не се биде безгласен, бидејќи безгласноста ги зајакнува криминалните организации.
„Ние мораме да зборуваме за тоа, да го осудиме злото и да се обидеме да го разбереме за да ја покажеме нашата решителност да направиме милосрдие за владеење над подлоста – убавината над ништото“, вели папата Франциск во едно од многуте обраќања во Ватикан.
Тој е еден од најполитичните лидери кои доаѓаат од Ватикан. Постојано зборува за теми како корупција и климатски промени со посочување на конкретни случаи.
Како пример за корупцијата во спортот, за што имал и средба со европска велосипедска федерација зборува за допингот на спортистите. Многу често тој знае да ги прозива и големите корпорации кои имаат влијание врз животната средина.
Папата Франциск е првиот понтиф кој во јавност го кажа и зборот “геј”.
„Никој не треба да е маргинализиран. Ако некој е геј и е во потрага по Господ, и има добра намера, кој сум јас да судам“?
Не остана нем и за долгогодишниот проблем кој тлееше во католичката црква – педофилијата. Излезе пред сите нив и застана на страна на жртвите, за кои рече дека раните нема да им зацелат никогаш, а обидите да се премолчат бројните случаи на силувања на деца од страна на свештениците е брутално. И призна дека црквата досега не сторила ништо.
„Црквата не смее да остане индиферентна. За педофилијата, толеранција нула. Црквата мора да ги казни свештениците кои имаат таков проблем, а бискупите мора да им ги одземат функциите на сите со оваа болест, тенденција за педофилство, а тоа вклучува и законски мерки од страна на свештениците пред граѓанските судови. Нема друг начин“,вели папата Франциск.
Тој е роден на 17 декември 1936 година во Буенос Аирес, Аргентина. Бил најстарото од петте деца на Марио Хорхе и Рехина. Неговиот татко бил работник во железница кој од Италија емигрирал во Аргентина.
Папата Франциск зборува италијански, германски, шпански, англиски, француски и португалски јазик. Студирал филозофија на Католичкиот универзитет во Буенос Аирес, а магистрирал хемија на истиот универзитет.
Пред да стане архиепископ во Буенос Аирес, бил наставник по литература, психологија, филозофија и теологија.
Тој за себе вели дека не е супер херој. „Папата е сосема обичен човек кој се смее, плаче, спие и има пријатели како и секој друг човек“, изјави во интервју за италијанскиот весник Кориере дела Сера.
Своето папско име го избрал во чест на Свети Франциск Асиси, за да ја покаже својата посветеност кон сиромашните. „Франциск го сакаше мирот и така ми дојде името”.
Тој е вториот не-европски папа, кој придржувајќи се кон своите скромни корени и љубов кон сиромашните, одлучил да не се пресели во папските станови во раскошната Апостолска палата, со што тој е првиот папа во последните 110 години кој живее надвор од официјалната резиденција. Наместо тоа, Френциск се одлучи да живее во пансионот на Ватикан, Каса Санта Марта.
„Мојот народ е сиромашен и јас сум еден од нив“, рече тој објаснувајќи ја својата одлука да живее во стан и сам да ја подготвува својата вечера.